Op verjaardagen tref ik wel eens het genoegen om met een lotgenoot aan de praat te raken: iemand in het onderwijs. Vaak iemand die het slechter heeft getroffen dan ik, want ik werk voor mezelf en ik doe alleen trainingen die ik leuk vind. Een leerkracht of docent heeft weinig te kiezen, die moet het er maar mee doen.
Waar we vaak op stuk lopen is dat leerkrachten zich storen aan het feit dat kinderen geen fut meer hebben. Dan hangen ze maar wat ongemotiveerd in hun stoel, kun je ze niks meer vragen en als je pech hebt, worden ze nog brutaal ook. Hoe dat komt? Dat is heel simpel.
Verveling.
Kinderen van vandaag de dag zijn een stuk sneller verveeld dan u en ik in onze tijd. In onze tijd ging het leven nog niet zo snel. We hadden geen tablets, mobieltjes met allerlei gadgets, we konden nog niet multitasken. In de klas worden kinderen, naar mijn idee, steeds meer geremd. Thuis kunnen ze alle kanten op: praten met vader en moeder, terwijl de televisie aan staat en terwijl ze even appen met hun vrienden in drie praatgroepen tegelijk en nog een leuk filmpje op Youtube afspelen. Op school kan dat niet.
Daar wordt rekenen gegeven en als ze geluk hebben, mogen ze snel aan de slag. Maar daar houdt het op.
Die verveling komt naarmate de dag vordert, of naarmate een les lang duurt. Wat kun je dan doen om die verveling te doorbreken? Het zou wat veel van het goede zijn om tablets en telefoons toe te staan, zodat kinderen zich daarop kunnen uitleven. Maar wat doorgaans wel goed werkt zijn tussendoortjes.
Niets is zo leuk voor kinderen als er tussen de les door even tijd wordt gemaakt voor iets leuks. Een spelletje, een grapje, een raadseltje, of: als de school het toestaat: een video bekijken via Youtube. Laat de kinderen even ontladen, laat ze even loskomen van het moment waarin ze zich vervelen en u zal zien dat ze met veel goede moed verder gaan en de draad weer oppakken.
Tussendoortjes in de klas gebeuren tegenwoordig te weinig.
Ik observeer veel klassen en zie dat leerkrachten tot aan hun nek omkomen in het werk. Ze moeten van alles en mogen weinig. De leuke lessen zijn verleden tijd. Tegenwoordig draait alles om resultaten. Cijfers, leerlingvolgsystemen, handelingsplannen (het liefst een compleet plan op individueel niveau per dag), tussentoetsen, Cito-scores en ga zo maar door beheersen de onderwijswereld en houden het onderwijzend personeel in een uiterst kille greep. Ze mogen zichzelf niet meer zijn.
Spelletjes zijn uit den bozen.
En toch ben ik er van overtuigd dat af en toe een spelletje wonderen kan verrichten. Een spelletje haalt kinderen uit hun omgeving, uit het moment waarin ze zich zo vervelen en biedt ze de mogelijkheid om opnieuw te beginnen. Even ontladen en weer verder, daar hebben we toch allemaal behoefte aan?
Comments are disabled.